Tanrı insanı yaratarak onu ölümsüz kıldı. Her doğan insan Adem ile Havva'nın yansımasıydı, İnsan ve temelinde bizler yokuz, biz bizden öncekilerden daha çok yokuz.
Kıyamet çok olan insanın teke bürünmesi olacak._____________________________
Ve zaman yaratılmışınların üstüne bekçi kılıındı. Zul ve Lal itaatine verildi.Gün oldu zaman uyuyakaldı,
Zul Lal'e erdi;
Tanrı zamanı da lanetledi,
Böyle başladı zamanın laneti, böyle doğrulandı toprağın kehaneti...
Zul'den Lal'e bir hatıra kaldı.
Adı insan...
Su Lal'e Ateş Zul'e insan Adem'e nöker oldu.
Tanrı'ya sadık kalan biri vardı.
Tanrı ona insanın içinde bir yer ayırdı,adıyla insanı bir kıldı.
___________________________________________
O dem Mahşer onun için o kadar da kalabalık değildi.
O ki; yari beklerken ne mahşerler görmüştü... Ve hayat da o kadar çabuk geçmemişti.
O ki; Lal uğruna zamana ihanet etti.
Ne sıcak duydu, ne ses işitti.
Lal'e sevgisinin diyeti hissizlikti...
_____________________________________________
Ezel ve ebed bir oldu.
Ateşin suya düşmanlığı,dünyaya düştü.
Sıcak soğuğu aradı, siyah beyazı sordu.
Lalden zule kalanlar suya
Zulden lale kalanlar ateşe yaren oldu.
Dünya döndü zaman güldü.
Toprağın kehanetinin sonu bu gündü.
Herkes soruldu, her şey bulundu.
Aşk unutuldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.