Hain Keçi

Yeşili mavisi bol, uçsuz bucaksız diyarların en sakin topluluğunun hikayesidir.



O gün, her gün kadar sıradan,yarın kadar bilinmezdi.Gece gibi karanlık gündüzden daha aktı, doğa olacakları haber veriyordu sanki.


Keçiler her zamanki gibi otlak aramaya koyulmuş, bir günü daha öldürmenin kaygısıyla yollara düşmüştü. Hava keçileri postlarından bıktıracak kadar sıcaktı. Birden çalılarda bir kıpırtı sezdiler. Gezinen çakal sürüsünü fark eder fark etmez tüm keçiler bir araya geldiler, öyle kalabalık olmuşlardı ki meraya kar yağmış sanılır.



Çakallar keçilerin dayanışmasını görünce elleri mahkum gerisin geriye döndüler. Çakallar aralarında bir karar alıp av olarak en zayıf keçiyi seçtiler. Ertesi sabah gözlerine kestirdikleri keçiyi kıstırdılar, ağır yaralar verdiler. Lakin bunu gören keçiler zayıf keçiyi kurtardılar.



Zayıf keçi kurtulmanın sevincini yaşarken bir yandan da çakalların gücüne enteresan bir aşk duyuyordu. Yalnız bunu kimse ile paylaşamıyordu.



Bir gece tüm keçiler uyurken, çakalların yanına varan zayıf keçi şöyle konuştu:



-Ey cinsimden yüce, gördüğümden büyük çakal,beni de alın yanınıza ben de çakal olayım.



Çakalların lideri şöyle cevap verdi:



-Ey aciz keçi, çakal olmak için keçi avlamak gerek yapabilir misin?



Bu sorunun üzerine  bizim zayıf keçi lafın sonunu dinlemeden kabul etmiş çakalın isteğini. Her gün bir keçiyi kandırıp, çakallara yem etmiş.



Etmiş etmesine ya keçiler bir gün zayıf keçinin ihanetini fark etmiş ve de onu sürüden azletmişler ama  bir avuç kalan keçi sürüsü ay görmeden tükenmiş.



Çakallar tüm keçiler bitince zayıf keçiye dokunmamışlar, zira anlaşmalarında bu da varmış.



Anlayacağınız tüm keçiler ölmüş bizim zayıf keçi sağ.



Eee çakal da olamamış.



Keçi de olamaz artık.



Bir avuç azık, az biraz itibar için keçiliğinden de olmuş sürüsünden de.