Ölmüş olan hiç korkar mı ölümden,
Sensizlik faniyken mezardır.
Kefen örülsün, ipek saç telinden,
Ölüm bana senden kalandır...
Ölüm düşlerimde bir parça sendir,
Cennet ki o mis nefesinden esendir.
Alazdan yağız bir taydır gözlerin,
O gözler ki ızdırabım kesendir...
Gözyaşın olsun kuraklığa yağan,
Gözyaşın ki, arzulara olmuş çağan.
Yeter! güzelliğin yaratıcıya zulümdür!
Sensiz, ölümsüzlük dahi er olana ölümdür...
Şu dağların ardı vatansa, berisi sensin.
Onlar ki dağsa sebebi sensin.
Gül! Gül ki hürriyet damlasın yüzünden.
Kim ki esirse, tebessümün yüzünden!
