Köpek ve Onur

Bilinmeyen tarihin, bilinmeyen diyarında geçer bu hikaye...Masal değil, devirlerin özetidir bu hikaye...Gün ak, hava güneşli, yaprak sallayamıyor rüzgar, yorgun.Köpekler meydanda, dolanıyorlar şuursuz.Bir yanda boklar; kokuşmuş, sıcaktan birbirine girmiş.Böcekleri var üstünde.Böcekler yılgın.Yılların verdiği yorgunluk yüzlerinde...Köpek bokunda aranan rızıkla geçmiş bir ömrün verdiği hüzün dağlamış yüreklerini. Gün değişir kader aynı,güneş doğar, ay batar, bok böceği bok içinde.
Bu diyarın sahibi köpekler... Köpek doğmuş köpek yaşamış,köpek ölmüş yaratıklar.Gözleri yemekten kör olmuş.Ömür dedikleri yiyip içip dökmekten; karıncanın, kuşun, böceğin hakkını gasp etmekten ibaret.Zaman zaman börtü böcek, kuş, tırtıl isyan etse de duruma güç yetiştirememiş, köpek bundan güç almış daha da vurmuş. Vurdukça vurmuş.Öldürene değin…Bir gün diyara birileri gelmiş uzun kuyrukları asaleti ben yarattım diyen duruşlarıyla farklı durmuşlar.Adım attıkları yeri huzura boğmuşlar. Yeşili peşlerinden sürümüşler.Bulutsuz havadaki güneş kadar berrak yaratıklarmış bunlar.Adı at...Köpek görmüş bunları, gücün verdiği şımarıklıkla kafa tutuvermiş.Vuruşmaya çağırmış, atların lideri ile köpeklerin başı meydanda karşılaşmışlar,Atın hücumu yaman, köpek ne edeceğini şaşırmış, ''Aman'' demeye kalmadan at kaldırmış köpeğin liderini vurmuş çınar ağacının gövdesine.Köpek bir iki kımıldamış bakmış olacak gibi değil yatmış aşağı.Bundan sonra Atların hükümdarlığı başlamış, At; kuşu, tırtılı almış yanına, demiş '' Hakkınızı alın , bundan sonra herkesin hak ettiği herkesin hakkıdır.''Sevinmiş cümle-i mahlukat.Yıllar geçmiş atların hükümdarlığıyla...Bu zaman bok böceklerinin canına tak etmiş artık, demişler atın bokundan bize nimet çıkmaz. Bizden de kendine ekmek bulabilecek kadar ''ADAM'' çıkmaz.Köpeğe gidilmiş, aklına girilmiş, ama mümkün mü atla baş etmek.Bin bir hile, bin bir düzen kazandırmışlar dövüşü köpeğe.Köpek yine başa, at bu diyarda inzivaya...Hayat zulme dönmüş, cihan tartamamış düzeni, hak ölmüş , adalet can çekişiyor.
Yıllar yılı köpeğin elinden ekmek görmemiş bu diyar.Su içmemiş toprak.Ağaçlar kurumuş en çok da çınarlar...Zaman uzun sürmüş, At güçlenmiş toparlanmış, hile ile yenildiğini tırtıldan kuştan duymuş. Çınarın ölümünü izlemiş.İntikam duygusu içini kemirmiş.Köpekle son kez karşılaşmak istemiş, köpek çaresiz kabul etmiş.Önce krallığı almış köpekten kuşlara vermiş, sonraki yıl köpek bir kez daha mağlup, bir kez daha derken, ömür yaşanmamış zaferlerin mutluluğuyla geçmiş...Köpek ne olduğunu şaşmış.Bok böcekleri telaşlanmış.Köpek boku olmazsa ne yaparlar...En son Atların ONUR'una kadar dokunmuşlar.Ama at bu uğraşılır mı? Ortalıkta boku görünmüyorsa olmadığından değil istemediğindendir...Bunu bilmez böceklerBir araya gelmiş bunlar, yükselmişler omuz omuza, atın yüzünü dönmesine ne hacet .Pisliğinde boğulmuş böcekler..Bu hikaye Tüm çağların hikayesidir. Selam olsun kuşlara , tırtıllara , çınarlara...Selam olsun hak diyen insanlara.